Ten eerste wil ik iedereen, ook namens Ginny, bedanken voor alle steun, kaarten, lieve woorden, bezoekjes, berichtjes en al wat nog meer in 2013 aan positiviteit onze kant op is gekomen. We wensen iedereen een fantastisch en gezond 2014 toe en voor de mensen die het nodig hebben, wensen we dat deze de kracht en moed hebben om hier mee om te kunnen gaan. 2013 was voor ons niet het meest fantastische jaar. We hebben veel tegenslagen en negativiteit moeten overwinnen. Naast alle ellende zijn we ook een hoop leuke en positieve ervaringen rijker. Het lijkt soms anders, maar het is niet allemaal kommer en kwel geweest.
Gisteravond mocht ik "even" naar huis. Ik geloof dat sommige lezers van mijn blog het idee hadden dat ik 's morgens al met verlof mocht, maar dit was helaas pas 's avonds. Om acht uur ging de laatste antibiotica van gisteren door mijn infuus, dus om negen uur konden we met gezwinde spoed naar de Harddraversweg in Joure. Vanmorgen moest ik mijzelf al om negen uur al weer melden in het UMCG. Netto gerekend was ik dus maar tien uurtjes thuis. Dat klinkt erg kort, maar qualitytime geeft een langere gevoelsduur dan gewone tijd. We hebben heerlijk bij mem op de bank gezeten, gekletst en beleeft hoe we weer met zijn allen 30 miljoen waren misgelopen. Om twaalf uur even naar het vuurwerk gekeken en daarna naar het paleisje in Haskerhorne. Hoe vermoeiend en kort het ook was, ik had het voor geen goud anders willen doen.
Als alles goed is begin ik morgen weer met de chemo. Er komt eerst nog een multidisciplinaire bespreking over mij. Als er geen rare dingen gebeuren kunnen we beginnen. Vandaag is weer zo'n dag, dat ik hier alleen lig omdat ik vier keer per dag mijn antibiotica door het infuus krijg. Het voelt dan altijd een beetje als een verloren dag, zeker omdat ik me verder niet echt ziek voel. De pijn is nu goed onder controle. Ben nog wel wat suf van de opiaten. (De meeste junks zouden er jaloers op zijn). We weten alleen nog steeds niet waar de pijn vandaan komt. Naar aanleiding van alle scans, echo, bloedonderzoeken en degelijke kunnen we wel concluderen dat dit geen acuut dreigende situatie is.
Na morgen ga ik ook stoppen met roken. Hier heb ik meerdere redenen voor. Ten eerste ben ik er klaar mee, waarom rook ik eigenlijk? Ten tweede vind ik het heel erg zonde van mijn tijd en mijn geld. Ten derde schijnt het ook gezonder te zijn als je niet rookt. Mijn laatste reden is dat ik binnenkort zeker vier tot zes weken op een kamertje lig vanwege de stamceltransplantatie. Als ik dan pas begin met het stoppen, denk ik dat mijn stresshormonen helemaal niet meer in de hand te houden zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten