zaterdag 4 januari 2014

De Finale

Donderdag 2 januari heb ik weer een slechtnieuwsgesprek gehad. Niet zomaar een slechtnieuwsgesprek , maar het slechtste nieuwsgesprek die je maar kunt hebben. 14 maanden lang heb ik geknokt om weer beter te worden, maar donderdag kwam de keiharde boodschap van mijn hematoloog. Ze kunnen mij niet meer beter maken en stoppen met de chemobehandeling.....
Het was een harde klap voor ons. Een uur eerder hadden Ginny en ik nog een gesprek met de neuroloog over de ruggenprik, die ik vrijdag zou krijgen en waren we aan het wachten op het begin van de chemo. Om half drie stortte onze wereld in. Geen uitzicht meer op beterschap en de jaren die ik nog voor de boeg hoopte te hebben, zijn nu gedecimeerd tot maanden.
Voor ik mijn gesprek had, hebben de artsen en professoren een groot overleg gehad over mijn situatie.  Ze hebben de laatste scans en andere beelden nog eens goed bekeken en daaruit blijkt dat de tumor groeit, ondanks de chemo. De chemo, die ik kreeg, is een zware vorm uit een bepaalde groep, waardoor andere chemo's en zelfs de geplande stamceltransplantatie geen soelaas meer bieden.
De hematoloog dacht zelfs dat bestraling van de tumor ook niet meer zou kunnen. Het bestralingsgebied zou te dicht bij andere belangrijke organen liggen, waardoor dit een probleem zou kunnen zijn. Gelukkig werd ik gisteren gebeld door de radiotherapeutisch, met het nieuws dat ze toch de tumor kunnen bestralend. Dit betekend dat mijn pijn en ongemakken, die ik er nu van heb, tijdelijk, verminderd kunnen worden. Hopelijk slaagd dit, zodat we nog een goede periode kunnen doormaken, waarin we misschien nog een paar dingen kunnen doen, die we heel graag zouden willen doen.
Zo blijkt maar weer dat we het niet voor het zeggen hebben in deze wereld.... Het leven is zomaar voorbij. Ik ben niet bang om te sterven, maar ik vind het heel rot dat ik niet meer de dingen kan doen die ik nog van plan was. Ik zal mijn eventuele kleinkinderen nooit zien en zij mij niet. Zo zijn er nog tal van dingen die ik heel verdrietig vind. Nog erger vind ik het voor mijn moeder, die haar jongste zoon gaat verliezen. Voor mijn kinderen. Mijn dochter had al geen moeder meer en moet mij nu ook missen. Mijn zoon kan mij uiteraard ook niet missen. Voor Ginny, waarmee ik nog grote plannen had voor de toekomst en voor alle andere mensen, waarmee ik een hele goede band heb.
Gisteren hebben we zoveel mensen als mogelijk persoonlijk ingelicht over de nieuwe situatie. Dit was een hele droevige en zware dag. Ik schrijf dit nu ook op mijn blog om zelf de overige mensen in te lichten, zodat er zo min mogelijke mond op mond praatjes ontstaan en iedereen vande juiste informatie voorzien wordt. Ik zal jullie op de hoogte blijven houden middels dit blog. De eindstrijd is begonnen. Ik weet dat ik niet meer ga winnen, maar we proberen deze zware tijd zo goed mogelijk door te komen.

9 opmerkingen:

  1. Klonk.................wat een dreun! wat kan ik hier nog op zeggen???/
    Wim: ik heb bewondering voor je strijdvaardigheid in deze oneerlijke strijd en ik wens je nog gelukkige momenten met je dierbaren om je heen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Pffff wim toch..........heftig.
    altijd positief geweest en jammer genoeg eindigt t hier.
    geniet van de momenten met jou dierbaren. Weet dat ik aan jou/jullie denk.
    Sterkte kerel!

    jan huizenga

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wim en Ginny heel veel sterkte de komende tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik wist dat je ziek was en het niet makkelijk was, maar dit!!! Sterkte voor jullie allemaal

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jeetje Wim... dan heb je zo hard geknokt, zoveel nare behandelingen en dan alsnog dit bericht!! Daar word je stil van!! Ik hoop dat jullie nog de tijd gegund is om alles te doen wat je wilt doen! Heel veel sterkte en bedankt voor al de leuke ritten samen!! Pepermuntjes zijn nooit meer geworden wat ze waren....!!
    Groetjes Froukje

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb sinds dat ritje nooit meer een extra strong pepermuntje meer gegeten hahaha...... Wat een beroep!!!

      Verwijderen
  6. Heel veel sterkte Wim en Ginny, wat een ellendig bericht, we denken aan jullie!
    Nico Dijkstra en Sandra Dijkstra-Akkerman en kinderen

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Wim en Ginny, het is moeilijk woorden te vinden die passend lijken........... Toch wilden we laten weten dat we aan jullie denken...
    Liefs Dirk Jan, Johanna, Hylke en Merelijn


    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik ben een (pen)vriendin van Roxanne en ben er een beetje stil van. Ineens de hoop vervlogen. Ik hoop dat jullie nog een paar mooie momenten samen mogen beleven en er toch nog wat herinneringen bij mogen komen.
    Heel veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen