Pijn

Vandaag was de dag dat de eerste bestraling begon. Vanmorgen eerst nog bezoek gehad van ex-collega Eric. Was wel even gezellig en bracht ook wat afleiding.... De ochtend was zomaar voorbij. Ik ben nog gebeld door mijn fantastische medisch team ;) Ze hadden mijn blog gelezen en op basis van die informatie vast prednison voorgeschreven, is het niet ideaal? Ik ben maar weer een bevoorrecht mens.

De bestraling goed uiteraard goed. Zolang je maar een paar minuten stil kunt liggen kom je een heel eind. Het is jammer dat de koolstoftafel, waar je op ligt, zo keihard is. Aangezien ik bijna geen vet of spieren meer heb, ligt het nogal oncomfortabel. Het was even doorzetten, maar ik heb het gered. De wachttijd viel ook mee, ik had niet eens tijd om mijn chocomel op te drinken.

Deze week heeft mijn schoonzusje een prachtige zoon gekregen. Niks te doen met mijn ziekte, maar ben wel trots op haar. Hylke is zijn naam en het is een gezonde, mooie baby.

Vanmorgen ook maar eens gebeld met mijn maag-darm-leverarts. Ik heb al drie avonden achter elkaar behoorlijk moeten braken. Ik hou dus te weinig voeding binnen om op gewicht te blijven. Gelukkig kon ik voor vrijdag een afspraak maken om een nieuwe sonde in mijn twaalfvingerige darm te plaatsen. Ik hoop dat de bestraling zoveel effect heeft dat dit niet nodig is, maar anders moet ik er maar weer aan geloven.

Één van de effecten van de bestralingen is dat er in het begin wat zwelling van het bestralingsgebied kan veroorzaken. Dat is nu ook gebeurt en ik heb sinds vanmiddag veel pijn. Af en toe zelfs héél veel pijn. Gelukkig heb ik nog een goeie escape met mijn oxynorm. Daar heb ik nu dan ook al weer tachtig milligram van opgesnoept, om het een beetje onder controle te krijgen. Fuckzooi, maar ja, dat hoort er ook bij. In ieder geval een teken dat het wat doet.