Hartslag veranderd

Vanavond nog even een snel bezoek gehad van Hammie en Ginny, was wel even prettig. Vanmiddag ook nog bezoek gehad van Roos. Toen ik vanavond terugliep naar mijn afdeling komt er een (beetje alternatief uitziende) dame op mij af. Ze vroeg me of ik ook iets wilde drinken, ik had net een chocomelk op, dus het antwoord laat zich wel raden. Vraagt de vrouw wat ik heb, ik zei alleen non Hodgkin. Zegt ze mij dat ik het ergens anders moet gaan zoeken, niet bij de dokters, maar ik moet het pad van zelfgenezing gaan volgen. Dat is volgens haar veel beter. De dokters maken je alleen maar ziek, wat een mens zeg, haha en dat midden in een academisch ziekenhuis! Onderweg naar de afdeling bleef ze maar meelopen en praten over hoe ik op internet mijn pad naar zelfgenezing kan vinden. Ik denk niet dat ik gezwicht ben voor haar mooie verhalen, maar wat een mens...

Vanmiddag voelde ik mij ineens wat opgejaagd, dus even mijn pols voelen en ja hoor.... Hij doet weer lekker mee. Ik heb nu in rust een hartslag van rond de zeventig, dat is weer prima, erg blij mee. Verder is mijn gewicht ook nog steeds hetzelfde. Dat is ook goed nieuws, want dat betekend dat mijn lichaam niet teveel vocht loslaat of vasthoudt. Mijn maagsonde accepteer ik gelukkig ook steeds beter, al is het nog steeds geen pretje. Morgen leveren ze in Joure vast een pomp, voeding en alle andere zaken die er bij horen, het circus kan dus opgestart worden.

Net weer een nieuwe buurman op de kamer gekregen. Het wordt een druk nachtje, want hij zit nu aan de chemo en moet ook met enorme hoeveelheden infuus spoelen. Hopelijk kan ik er een beetje doorheen slapen. Ik heb nog steeds geen idee wanneer ik naar huis kan, ik ga er dus maar vanuit dat ik het weekend nog in het ziekenhuis ben. Als ik dan met ontslag mag valt het alleen maar mee.