Controle

Gisteren voor controle naar het UMCG geweest. Ik was vrij fit en had een goede nacht gedraaid, dus even naar Groningen rijden leek geen probleem. We zijn samen er heen gereden, Ginny moest toevallig rond de zelfde tijd voor haar opleiding daar zijn, dus kon ik mooi naar de dokter en zij naar haar docent, ideaal. Ik was mooi op tijd, dat is nodig want voor je bij de dokter binnen stapt is het wel  handig dat hij vast de uitslagen heeft van het bloed. De bloeduitslagen vielen niet tegen. Alles wat moest stijgen is gestegen, minimaal, maar stijgen is stijgen. Zo was bijvoorbeeld mijn Hb van 5.2 naar 5.5 gegaan en mijn leuco's van 0.1 naar 0,7. Dit betekend dat ik mijn dip voorbij ben en dat mijn beenmerg weer een beetje begint te werken. Nu hopen dat het gaat doorstijgen, zodat ik volgende week gewoon mijn behandelingen kan doen.

Sinds eergisteren is mijn smaak weer totaal veranderd. Ik nam een hap nasi maar kon er met de meeste fantasie echt geen nasi van maken. Ook dit hoort er weer bij en zal wel weer overgaan net als vorige keren. 

Toen we gisteren terugreden uit Groningen was ik kapot. Ineens helemaal kapot. Dan merk ik weer dat zo'n reis eigenlijk te vermoeiend is voor mij. Thuis aangekomen eerst maar wat gedronken en toen direct naar bed. Half vijf ging ik naar boven en toen ik mijn kussen raakte sliep ik ook al. Om acht uur probeerde Ginny mij wakker te maken, maar om negen uur had ze pas succes. Hiermee snijd ik mezelf behoorlijk in mijn vingers, want als ik zo vierenhalf uur geslapen heb, moet je niet denken dat ik om elf uur gewoon weer een hele nacht kan slapen. Na een paar pogingen was het drie uur voordat ik in slaap viel. Vanmorgen schrok ik om half elf wakker, mijn hele slaapritme in de war. Dat is heel vervelend, want ook mijn hele medicatieschema kan ik wel in de prullenbak gooien.

Gelukkig schijnt het zonnetje buiten......