dinsdag 12 november 2013

Nog steeds misselijk

Als eerste wil ik graag iedereen bedanken voor alle vormen van hartverwarmende berichten die jullie me sturen, dat doet me heel goed. Sommigen van jullie vragen ook of ik het erg vind als ze het delen op Facebook of Twitter, dit vind ik echt geen probleem. Ik ben dit blog begonnen om mijn kinderen, familie en vrienden op de hoogte te houden en om zelf later nog terug te kunnen lezen. Verder heb ik er geen geheimen in staan en hoop ik ook dat iemand, die in de toekomst een soortgelijke behandeling gaat krijgen een beeld kan vormen over de opname vanuit mijn perspectief als patiënt.
Ik heb nog steeds last van misselijkheid en overgeven... Heel vervelend allemaal, straks maar even vragen aan de dokter of we hier ook nog iets meer aan kunnen doen. Het kan door de chemo komen, maar ook door de trage hartslag, die ik op dit moment heb. Ik heb steeds een hartslag tussen de 40 en 50 per minuut, dus dat zou ook wel een reden kunnen zijn, maar bij de controles is mijn bloeddruk wel steeds op pijl, we zullen wel zien. Ze denken hier dat de trage hartslag door de Zofran komt, een middel tegen misselijkheid, die ik tot gisterochtend kreeg.
Vannacht een redelijk goede nacht gehad, omdat de hyperhydratie is gestopt hoefde ik minder vaak te plassen en kon ik eindelijk weer wat langere stukken slapen, heerlijk! Daar knapt een mens weer een beetje van op ;)
Vandaag als het goed is een rustige dag, wachten op morgen. Morgen krijg ik mijn Rituximab. Rituximab is een medicijn op basis van muizeneiwitten. Dit middel heb ik al vaker gehad en schijnt erg goed te werken bij mijn vorm van non Hodgkin. Het schakelt bepaalde witte bloedcellen (B-lymfocyten) tijdelijk uit. Ik heb nog steeds geen staart en heel veel piepen doe ik ook niet, dus dat valt weer mee. Omdat het op basis is van mensvreemde eiwitten, krijg je voor de infusie eerst antiallergische middelen. Ik heb alleen tijdens de eerst gift een beetje reactie gehad, gelukkig is het daarna niet meer gebeurt. Als je hier wel last van hebt gaan ze het langzamer toedienen en dan duurt het wel twee keer zolang voor je klaar bent. 

4 opmerkingen:

  1. Jonghu, mooi blog, ik blijf je zeker volgen, al wou ik niet graag in jouw schoenen staan (die van jou zijn VEEEEEEEL groter), René Feenstra

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach zo'n staartje kun je nog wel ergens verbergen toch, er zijn ergere dingen in de wereld.

    Ik ben in elk geval blij dat je zo sterk bent en dat je door vecht, want de wereld is nog helemaal niet klaar met jou en ik wil mijn oom nog wel langer houden hoor!! Dikke kus!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel sterkte.
    Ik heb Hodgkin gehad, toen ik 18 was. (nu ben ik 51)
    Ik heb godzijdank geen chemo gehad.
    Mijn therapie was: milt eruit en bestralen. En van dat bestralen ben ik twee maanden misselijk geweest. Dus ik weet een heel klein beetje hoe het voelt.
    ik heb het geluk gehad, al jaren helemaal vrij te zijn.
    Ik wens je hetzelfde.
    Ik wens je heel veel kracht, dat heb je nodig.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hé Wim, heel veel sterkte gewenst! Ik blijf je blog volgen, buiten dat we graag willen weten hoe het met jou gaat, vind ik het medisch aspect ook erg interessant. Hoop dat je snel naar huis kan. Groet uit de Hoarne!

    BeantwoordenVerwijderen